ضربه ای که مولا علی علیه السلام را مجروح کرد و عالم امکان را در عزای او نشاند، برخاسته از جهل و تعصب و کینه بود.

این ها چنان چشم ها را کور  می کند که نور هدایت و حق را نمی بینند و بر آن شمشیر می کشند.

همه می دانیم که تیغه افراط بسی خطر ها بر دین و اصحاب دین گذرانده است،‏ چرا که طرف خیال میکند خیلی هم حق دارد و تازه طلبکار هم می شود.

اما امروزه آنقدر بر طبل نادانی و جهل می کوبند و سعی در انداختن طشت این ها را دارند، که دیگر همه دارند فراموش میکنند که آتش تعصب و نادانی این گونه آدم ها،‏از نفت چه کسانی گُر میگرفته است.

هیچ کس به یاد نمی آورد که چطور عمرو عاص در شب توطئه مشترک با معاویه و مولا علی، در نماز حاضر نشد و چه شد که معاویه جان سالم به در بُرد.

ریشه های سال ها رنج و مرارت حضرت،‏آیا فقط در نا آگاهی و تند روی بعضی افراد بود، یا خدعه ها و نیرنگ ها بازیگر اصلی این نمایش سیاه تاریخ بود؟

حالا نمی خواهم کتاب تاریخ بخوانم و تعزیه بخوانم.

معتقدم تاریخ تکرار می شود و زندگی معصومین علیهم السلام که قرآن ناطقند، برای هر قدم زندگی امروز ما برنامه ارائه داده اند ومسیر مشخص کرده اند.

امروز هم ابن ملجم ها فراوانند و هم  ابن عاص ها. هم شمشیر این را باید دریابید و هم مکر او را باید بر ملا ساخت که قرآن ها بر سر نیزه کرده اند.

یا علی مدد.